Melis
New member
Vernik İçine Tiner Katılır mı? (Yoksa Evren mi Katlanır?)
Arkadaşlar, öncelikle selamlar…
Geçen hafta sonu, “bir odayı boyayayım da içim açılsın” diye başladığım projede neredeyse boşanma dilekçesini hazırlayacak noktaya geldim. Sebep mi? Vernik! Daha doğrusu, verniğin içine tiner katılır mı, katılmaz mı tartışması…
Eşim diyor ki: “Sakın karıştırma, mobilyalar yanar!”
Ben diyorum ki: “Ama internette bir adam ‘biraz kat, kıvam alsın’ demiş.”
Ve o andan itibaren evde kimyasal bir soğuk savaş başladı.
---
Erkeklerin Pratik Zekâsı: “Kat Gitsin, Ne Olacak Ki?”
Biz erkeklerin mottosu bellidir: “Yapmadan bilemezsin.”
Vernik, boya, silikon, alçı… Hepsiyle duygusal bir bağ kurarız ama asla kullanma talimatını okumayız. Çünkü erkek aklı şöyle çalışır:
> “Ben bir kere bir YouTube videosu izledim, oradaki adam karıştırmıştı. O yaptıysa ben de yaparım.”
Oysa o adam 20 yıldır mobilya ustası, biz ise geçen ay çiviyi tersten çakan insanlarız.
Ama yine de elimizdeki tineri görünce içimizde bir ses yükselir:
> “Biraz koy, kıvamı açılır. Hem tiner kokusu da güzelmiş ha…”
Sonuç?
Beş dakika sonra mutfak penceresi sonuna kadar açık, eşimiz maskeyle içeri girmiyor, kedimiz koltuğun altına kaçmış.
Biz de elimizde fırça, “yahu acaba fazla mı kattım?” diye iç sesle tartışıyoruz.
---
Kadınların Empatik Yaklaşımı: “Seninle Değil, Vernikle İletişim Kuruyorum.”
Kadınlar bu konuda bambaşka bir boyutta yaşıyor. Onlar için vernik, sadece bir madde değil; evin huzurunu temsil eden ruhsal bir unsur.
> “O vernik yanlış olursa, masa mahvolmaz sadece, enerji bozulur.”
Düşünsenize, biz tineri dökerken “biraz daha parlak olsun” diyoruz, onlar “aman feng shui dengesi şaşmasın” diye dua ediyor.
Eşim geçen gün ciddi ciddi bana dedi ki:
> “Vernik canlı bir şey gibidir, onu boğma tinerle.”
O an durdum, düşündüm. Sonra sessizce tiner kutusunu rafa koydum. Çünkü bazı cümleler karşısında erkek bileğinin gücü yetmez; o cümle, kalbe işler.
---
Forumda Tartışma Başlıyor: “Tiner mi, Tiner mi Değil mi?”
Dostlar, ben bu meseleyi çözemeyince, geldim buraya danışmaya.
Aramızda ustalar, deneyenler, “ben o hatayı bir kere yaptım” diyen kahramanlar mutlaka vardır.
Benim elimde ahşap bir sehpa, vernik, ve yarısı boş bir tiner kutusu var.
Ne yapayım? Katayım mı? Yoksa o kutuyu ebediyen kapatıp dekor olarak mı kullanayım?
Lütfen dürüst olun;
- Kat diyenler, sonuç ne oldu? (Yan etkileriyle birlikte anlatın)
- Katma diyenler, peki neden “o kadar kesin” konuşuyorsunuz?
Forumun bu başlığı, “kimya deneyleri evde yapılmaz” diyen eşlerin ortak manifestosu olabilir.
---
Erkeklerin “Çözüm Odaklı” Stratejileri
Bir arkadaşım var, adını vermeyeyim (ama eşi hâlâ konuşmuyor kendisiyle).
Diyor ki:
> “Ben verniğe biraz tiner kattım, kıvam güzel oldu ama sehpa bir hafta sonra kendi kendine soyuldu.”
Başka biri yazmış:
> “Ben karıştırdım, bir şey olmadı. Hatta o kadar güzel oldu ki, misafirler geldiğinde gözleri kamaştı.”
Bu iki hikâyeden biri doğru, biri efsane.
Ama erkek milleti olarak biz hep ikinciyi örnek alıyoruz. Çünkü içimizdeki ses şöyle diyor:
> “O yaptıysa ben de yaparım. Hem benim verniğim farklıdır.”
Bu stratejik özgüven, insanı Nobel Kimya Ödülü’ne değil ama koltuk takımı değişimine götürebilir.
---
Kadınların “İlişki Odaklı” Yaklaşımları
Kadınlar tineri değil, duyguları inceliyor.
> “Sen neden o tineri karıştırmak istedin? Hangi boşluğu doldurmaya çalışıyorsun?”
Biz ise “yahu parlak olsun istedim” diyoruz ama onlar o parlaklığın ardında içsel bir kriz arıyor.
Bir arkadaşın eşi, kocasının vernik deneyini “duygusal mesafe problemi” olarak yorumlamış.
Adamcağız “sadece sehpa yapıyordum” diyor, kadın “hayır, ilişkimizi tamir etmeye çalışıyordun” diyor.
Sonuç: Vernik kurudu, ama evdeki atmosfer hâlâ yapış yapış.
---
Bilimsel(!) Gerçekler Araya Giriyor
Şimdi ciddi bir iki cümle de sıkıştıralım ki konumuz “kimya dersi” havası da katsın:
Verniklerin bazı türleri tinerle inceltilebilir, ama her vernik aynı değildir. Su bazlı vernikler tinerle birleşince köpürür, gaz çıkarır, bazen de “mini volkan” etkisi yapar.
Yani arkadaşlar, elinizdeki kutuda “su bazlı” yazıyorsa, o tineri uzaktan bile göstermeyin.
Ama solvent bazlı vernikse, az miktarda tiner kıvam ayarı için kullanılabilir.
Anahtar kelime: Az miktarda.
Yani bir kaşık değil, bir damla. Çünkü fazla tiner, verniği değil sabrınızı açar.
---
Sonuç: Vernik mi, Tiner mi, Yoksa Terapi mi?
Bu tartışmadan anladığım şu:
Tiner, kimyasal olarak inceltici; ilişkilerdeyse tartışma başlatıcı bir madde.
Vernik ise yüzeyi parlatır ama egoyu değil.
Erkekler “yap gitsin” der, kadınlar “önce düşün, sonra yap” der.
Sonunda vernik kurur, ama konuşmalar bitmez.
---
Siz Ne Diyorsunuz Forumdaşlar?
Hadi bakalım, şimdi top sizde!
Vernik-tiner ilişkisini kim daha iyi yönetiyor?
Evde vernik kokusu çıkmadan evlilik yürütme tüyoları olan var mı?
Yoksa bu işin tek çözümü, “ustaya ver gitsin” mi?
Bir de soruyorum:
Evinizde “tinerle vernik karıştırma” yüzünden çıkan en ilginç olay neydi?
Koltuk mu yandı, kedi mi parladı, yoksa siz mi yeni bir yetenek keşfettiniz?
Forumun kimyasal dengesini birlikte kuralım dostlar.
Unutmayın: Vernik geçer, tiner kokusu kalır…
Arkadaşlar, öncelikle selamlar…
Geçen hafta sonu, “bir odayı boyayayım da içim açılsın” diye başladığım projede neredeyse boşanma dilekçesini hazırlayacak noktaya geldim. Sebep mi? Vernik! Daha doğrusu, verniğin içine tiner katılır mı, katılmaz mı tartışması…
Eşim diyor ki: “Sakın karıştırma, mobilyalar yanar!”
Ben diyorum ki: “Ama internette bir adam ‘biraz kat, kıvam alsın’ demiş.”
Ve o andan itibaren evde kimyasal bir soğuk savaş başladı.
---
Erkeklerin Pratik Zekâsı: “Kat Gitsin, Ne Olacak Ki?”
Biz erkeklerin mottosu bellidir: “Yapmadan bilemezsin.”
Vernik, boya, silikon, alçı… Hepsiyle duygusal bir bağ kurarız ama asla kullanma talimatını okumayız. Çünkü erkek aklı şöyle çalışır:
> “Ben bir kere bir YouTube videosu izledim, oradaki adam karıştırmıştı. O yaptıysa ben de yaparım.”
Oysa o adam 20 yıldır mobilya ustası, biz ise geçen ay çiviyi tersten çakan insanlarız.
Ama yine de elimizdeki tineri görünce içimizde bir ses yükselir:
> “Biraz koy, kıvamı açılır. Hem tiner kokusu da güzelmiş ha…”
Sonuç?
Beş dakika sonra mutfak penceresi sonuna kadar açık, eşimiz maskeyle içeri girmiyor, kedimiz koltuğun altına kaçmış.
Biz de elimizde fırça, “yahu acaba fazla mı kattım?” diye iç sesle tartışıyoruz.
---
Kadınların Empatik Yaklaşımı: “Seninle Değil, Vernikle İletişim Kuruyorum.”
Kadınlar bu konuda bambaşka bir boyutta yaşıyor. Onlar için vernik, sadece bir madde değil; evin huzurunu temsil eden ruhsal bir unsur.
> “O vernik yanlış olursa, masa mahvolmaz sadece, enerji bozulur.”
Düşünsenize, biz tineri dökerken “biraz daha parlak olsun” diyoruz, onlar “aman feng shui dengesi şaşmasın” diye dua ediyor.
Eşim geçen gün ciddi ciddi bana dedi ki:
> “Vernik canlı bir şey gibidir, onu boğma tinerle.”
O an durdum, düşündüm. Sonra sessizce tiner kutusunu rafa koydum. Çünkü bazı cümleler karşısında erkek bileğinin gücü yetmez; o cümle, kalbe işler.
---
Forumda Tartışma Başlıyor: “Tiner mi, Tiner mi Değil mi?”
Dostlar, ben bu meseleyi çözemeyince, geldim buraya danışmaya.
Aramızda ustalar, deneyenler, “ben o hatayı bir kere yaptım” diyen kahramanlar mutlaka vardır.
Benim elimde ahşap bir sehpa, vernik, ve yarısı boş bir tiner kutusu var.
Ne yapayım? Katayım mı? Yoksa o kutuyu ebediyen kapatıp dekor olarak mı kullanayım?
Lütfen dürüst olun;
- Kat diyenler, sonuç ne oldu? (Yan etkileriyle birlikte anlatın
)- Katma diyenler, peki neden “o kadar kesin” konuşuyorsunuz?
Forumun bu başlığı, “kimya deneyleri evde yapılmaz” diyen eşlerin ortak manifestosu olabilir.
---
Erkeklerin “Çözüm Odaklı” Stratejileri
Bir arkadaşım var, adını vermeyeyim (ama eşi hâlâ konuşmuyor kendisiyle).
Diyor ki:
> “Ben verniğe biraz tiner kattım, kıvam güzel oldu ama sehpa bir hafta sonra kendi kendine soyuldu.”
Başka biri yazmış:
> “Ben karıştırdım, bir şey olmadı. Hatta o kadar güzel oldu ki, misafirler geldiğinde gözleri kamaştı.”
Bu iki hikâyeden biri doğru, biri efsane.
Ama erkek milleti olarak biz hep ikinciyi örnek alıyoruz. Çünkü içimizdeki ses şöyle diyor:
> “O yaptıysa ben de yaparım. Hem benim verniğim farklıdır.”
Bu stratejik özgüven, insanı Nobel Kimya Ödülü’ne değil ama koltuk takımı değişimine götürebilir.
---
Kadınların “İlişki Odaklı” Yaklaşımları
Kadınlar tineri değil, duyguları inceliyor.
> “Sen neden o tineri karıştırmak istedin? Hangi boşluğu doldurmaya çalışıyorsun?”
Biz ise “yahu parlak olsun istedim” diyoruz ama onlar o parlaklığın ardında içsel bir kriz arıyor.
Bir arkadaşın eşi, kocasının vernik deneyini “duygusal mesafe problemi” olarak yorumlamış.
Adamcağız “sadece sehpa yapıyordum” diyor, kadın “hayır, ilişkimizi tamir etmeye çalışıyordun” diyor.
Sonuç: Vernik kurudu, ama evdeki atmosfer hâlâ yapış yapış.
---
Bilimsel(!) Gerçekler Araya Giriyor
Şimdi ciddi bir iki cümle de sıkıştıralım ki konumuz “kimya dersi” havası da katsın:
Verniklerin bazı türleri tinerle inceltilebilir, ama her vernik aynı değildir. Su bazlı vernikler tinerle birleşince köpürür, gaz çıkarır, bazen de “mini volkan” etkisi yapar.
Yani arkadaşlar, elinizdeki kutuda “su bazlı” yazıyorsa, o tineri uzaktan bile göstermeyin.
Ama solvent bazlı vernikse, az miktarda tiner kıvam ayarı için kullanılabilir.
Anahtar kelime: Az miktarda.
Yani bir kaşık değil, bir damla. Çünkü fazla tiner, verniği değil sabrınızı açar.
---
Sonuç: Vernik mi, Tiner mi, Yoksa Terapi mi?
Bu tartışmadan anladığım şu:
Tiner, kimyasal olarak inceltici; ilişkilerdeyse tartışma başlatıcı bir madde.
Vernik ise yüzeyi parlatır ama egoyu değil.
Erkekler “yap gitsin” der, kadınlar “önce düşün, sonra yap” der.
Sonunda vernik kurur, ama konuşmalar bitmez.
---
Siz Ne Diyorsunuz Forumdaşlar?
Hadi bakalım, şimdi top sizde!
Vernik-tiner ilişkisini kim daha iyi yönetiyor?
Evde vernik kokusu çıkmadan evlilik yürütme tüyoları olan var mı?
Yoksa bu işin tek çözümü, “ustaya ver gitsin” mi?
Bir de soruyorum:
Evinizde “tinerle vernik karıştırma” yüzünden çıkan en ilginç olay neydi?
Koltuk mu yandı, kedi mi parladı, yoksa siz mi yeni bir yetenek keşfettiniz?
Forumun kimyasal dengesini birlikte kuralım dostlar.
Unutmayın: Vernik geçer, tiner kokusu kalır…